WORDT VRIEND -
SPONSORS -
PERS -
LINKS
---
23 KUNSTENAARS
PROGRAMMA soms moet men toch...
PERSBERICHT
POËZIEGROEP
DICHTER IN DE ZEEVANG 2008
Pierre Kemp Heer der groene stilte
(1886-1967) Zijn gedichten kan men typeren als kernachtig, (schijnbaar)eenvoudig, speels. Ervaringen uit zijn dagelijks leven zette hij om in gedichten. Voor hem waren er geen 'hogere' of 'lagere' onderwerpen. De onderkant van een blad, het voelen van de wind door zijn haar, de faeces van de koeien op het land, zijn eigen lichamelijke aftakeling hadden zijn gelijke aandacht. 'Hij liep tegen zijn onderwerpen op', zoals Ed Hoornik het formuleerde. Zo maakte hij een serie gedichten naar aanleiding van een speelgoedcatalogus en vond hij de titel van een bundel op het stalenboek van zijn kleermaker (The Standard book of classic blacks). De zon is voor hem van grote betekenis. Licht, kleur en de vrouw spelen een grote rol in zijn gedichten. Enkele bundels bevatten alleen gedichten met als titel een bepaalde kleur (Engelse verfdoos o.a.). Afkomstig uit het katholieke zuiden (Maastricht) was ook zijn verhouding tot God een terugkerend onderwerp, op een heel persoonlijke wijze. Dit komt tot uitdrukking in een essay van Simon Vestdijk over hem met de treffende titel: 'Spel en mystiek'. Kemp had grote liefde voor muziek, welke ook in zijn gedichten uiting vindt. Pierre Kemp ontving o.a. de P.C. Hooftprijs en de Constantijn Huygensprijs.
Plattegrond gemeente Zeevang
Openbaar vervoer | fietshuur
2008 Pierre Kemp
2009 Ons Overzichtelijk Universum
| PROGRAMMA PIERRE KEMP KUNSTENAARS PIERRE KEMP |
|
"...Winter of zomer, de geëigende temperatuur om te dichten is voor mij steeds 21,5 graad Celsius geweest. Het is aan de produkten te merken, wanneer de heersende temperatuur daar zoveel mogelijk aan beantwoorde. 21,5 graad is een waarde van lieflijkheid, waarover de zon niet altijd haar beheerstheid bezit. Bij 21,5 graad is de niet te sterke wind een wind, die het kortst bij harpen, iets verder van de houtblazers staat en liefst zo ver mogelijk van de solo-violen..."
"... In de zomernachten had ik de gewoonte tegen de bomen van onze laan te wuiven en mijn rechterhand daarbij buiten het raam te steken. Dan voelde ik soms gedichten komen en zich hechten aan de toppen van mijn vingers..."
"...Het gebeurt echter, dat het half vijf in de namiddag wordt en dat er van het dichtbedrijf nog niets is gemerkt die dag. Het komt zelden voor en dan ontstaat de vraag:
HALF VIJF EN NOG GEEN GEDICHT?
Ik zit in Maart-geel licht te denken:
half vijf en nog geen gedicht.
Er is geen visioen of andere geschenken,
geen enkel teken op mijn vraag.
Alleen een vogeltje met blauwe schoenen
van zijde met zilveren gespen op
klimt langs de waaiers nieuwe groenen
en zwaait zijn rank muziekje uit zijn kleinen kop.
Zijn vlaggetje klank is zo zijn eigen feest.
Voor hem is 't zeker al half vijf geweest!
Pierre Kemp in de trein